Tuloy

Halika...
pasok sa pinto ng kawalan,
tungo sa silid na walang hanggahan,
isang hakbang, isanlibong lumulutang na guni-guni,
at sa bawat hinga, milyong hikbi.

Tuloy...
sa bahay na binuhay ng kung ilang dilig,
ng patak ng luha at dugo.
Uhaw ang bahay ng kawalan,
ang pumasok ay habampanahung bisita.

Maupo ka...
sa mataas at malambot na silya,
ikaw ang panauhing pandangal,
sa piging na inihandang sapat sa sampung taong salu-salo,
at ang lahat ng ito ay para sa'yo.

Kumusta ka na?
ikaw na naligaw sa malayong kawalang ito,
ikaw na nagdalawang-isip na punan,
ang malungkot na mataas at malambot na silya sa ulunan ng hapag-kainan,
ang maalikabok at marupok na pintuan na iyong niluma,
(Oo, ikaw!),
ang nangingiming silid na walang sinumang kaluluwa pa ang nakakasilay,
dito sa kawalang hindi ko matakasan.

Salamat.